ENGİNAR: MEVSİMİ GELDİ, HOŞGELDİ...

Ne kadar severim enginarı. Sevmeyene de çok rastlamadım. Gökhan'la ilk tanıştığımda, korktuğundan olsa gerek, o ana dek enginar tatmadığını söylemişti. Annesi de herhalde en lezzetli enginar yapan insandır dünyada:) Ama deneyememiş işte. Bir cesaret gösterdi ve tadına baktı bir gün, veeee, asla vazgeçemedi enginar lezzetinden...

Gerçekten eskilerin tabiriyle nevi şahsına münhasır bir sebzedir kendileri. Ben de bugün sezonun ilk enginarını alınca cadı sayfama ufak bir "hoşgeldin enginar" girizgahı yapayım dedim. Zaten "zeytinyağlı enginar"dan başlayarak, tarifler uzayıp gidecek gibi görünüyor. Ama ilk önce enginardan bahsetmek gerek, nedir enginar, nerede yetişir?
Enginar daha çok Güney Avrupa ve Akdeniz'de yetişen bir bitki. Aslında bir çiçek. Yenilebilir kısımın içinden uzayan son derece güzel bir çiçeği var enginarın. Nedense Türkiye'deki tariflerde bir türlü kullanılmayan harika lezzetli yaprakları ve içinde yemeye alışık olduğumuz etli kısmı barındıran zengin bir sebze.
Gerçekten Türkiye, o kadar tarif zengini bir ülke olmasına rağmen, enginarı tam kapasiteyle tüketebilen bir ülke değil ne yazık ki. Öyle acıyorum ki, sokakta satılan enginarların yaprakları temizlenip atılıyor, sanki işe yaramaz parçalar gibi...Oysa haşlandıktan sonra, biraz da uçlarından budarsanız (sivri olup batabilir uç kısımları), bir de zeytinyağlı, limonlu, sarımsaklı sosa batırıp dişlerinizle sıyırırsanız o etli yaprakları...İşte o zaman enginarı layıkıyla tüketmiş olursunuz. İzmir'de enginar dolması yapılır örneğin. Ne de güzeldir, ne de hak ettiği değeri veren bir tariftir enginara. Harikadır. Ben yarın zeytinyağlı enginar yapacağım ve paylaşacağım tarifini sıcağı sıcağına ama sezon devam ettikçe, dolmasından, haşlamasına bol bol göreceksiniz cadı satırlarının içinde enginarı.
İtalya'da pizzalara konulan harika bir enginar çeşidi de daha küçük olan ve burada "enginar kalbi" dediğimiz minik enginar modelidir:) Lezzeti mükemmeldir. Hafif soslarla tatlandırılıp direk mideye indirilir bu enginarcıklar. Yine italya'da, haşlandıktan sonra, eritilmiş permesan ve gorgonzolayla doldurulup, ekmek kırıntılarıyla son dokunuşu yapıldıktan sonra fırına verilen bütün enginarlar vardır ki, önce yaprakları sıyırılır müthiş peynir sosuyla, sonra kaşıkla kalbe doğru gidilir... Enginar keyiftir kısaca. Keşfedilmeyi bekleyen, keşfedilmeyi hak eden, yapraklarını çöpe göndermeyi hiç istemeyen harika bir sebzedir. Yiyelim, yedirelim, e mi?
Fotoğraf mı? Ben çekmedim. Görmedim henüz bir enginar çiçeği ama fotoğraf her şeyi anlatıyor değil mi? Tanrının mucizesi bir sebze enginar...